De tuin in de winter, in de paden blijft het water staan en kan langzaam de grond in zakken zonder dat het verloren gaat en naar het lager gelegen weiland stroomt.
Vanaf eind februari gingen we weer eens kijken of er al wat gedaan kon worden, een rol stro kopen om straks op tijd te zijn om de grond daar waar nodig te beschermen tegen uitdroging door zon en wind. Mooi op tijd want in April begon men weer met confinement / lockdown en mochten we alleen reizen binnen 10 kilometer. Langzaam begin ik nu de mooie zaken van permacultuur te ontdekken. Terwijl je overal de grond ziet uitdrogen blijft onder de stro de grond goed nat.
In Maart kwam Sander met de bosmaaier het gras / groenbemester maaien en de heg een klein beetje fatsoeneren. Daarna kon er karton gelegd worden en wat compost grond gehaald worden op de Déchetterie, een mooi Frans woord voor Recyclage centrum wat we bij ons de vuilstort noemen. Ik was gelijk in overtreding want het bleek dat er maar 2 kubieke meter afgehaald mocht worden per gezin en in de tandem as aanhanger van straat genoot Gilles zat al gelijk zo’n 4 kubieke meter. Met wat beetje vriendelijke woorden mocht ik er echter nog een extra aanhanger bij komen halen die dag.
Inmiddels zij er vele planten voor gezaaid en daar waar mogelijk ook al gelijk buiten gezaaid. De eerste sla en rucola hebben we half april reeds gegeten. In april zijn we begonnen met een vijver te graven, allemaal volgens het plan van Hans Remmen.
