Robert Hart heeft van zijn tuin van ongeveer 500 vierkante meter in Wenlock Edge in Shropshire een bostuin gemaakt. Hij geeft aan dat dit ook goed mogelijk is in een normale kleinere stadstuin .
Hij zegt:“Mijn Bostuinmodel is in staat om een familie voor de tijd van minstens 7 maanden per jaar te laten genieten van overwegend uit zichzelf groeiend en onderhoudend voedsel, en heeft maar een minimale zorg of bewerking nodig”.
Het is een reproductie van het zelfonderhoudend ecosysteem zoals het bos in de natuur voorkomt, hoofdzakelijk bestaand uit fruit- en notenbomen en struiken, overblijvende en zelf uitzaaiende groenten, kook- en medicinale kruiden.
Hart claimt dat de Bostuin binnen twee jaar na aanleg eeuwig voortdurend, zelf-vruchtbaar makend, zelf-bewaterend, zelf-mulchend, zelf-onkruidonderdrukkend, zelf-bestuivend, zelf-genezend is, en in hoge mate bestand tegen schimmels en ziektes.
Het enige werk dat hij hoeft te doen is het wat bij te snoeien, het uitdunnen van planten die andere overgroeien, en het eenmaal per jaar mulchen met compost, nadat de kruidachtige planten in de late herfst zijn afgestorven.
Deze bos tuin is zelfbewaterend omdat zelfs in tijden van extreme droogte de diep wortelende planten het vocht van de ondergrond omhoog tappen, en zo het water omhoog pompen om daarmee de rest van het ecosysteem te verzorgen. De bostuin is ook zelfbemestend en onkruidonderdrukkend omdat er vlug verspreidende kruiden in staan zoals munt, en overblijvende groente zoals Good King Henry die de grond vlug bedekken, en is bestand tegen schimmels en ziektes vanwege zijn gemengde cultuur en aroma’s.
Een maximum aan ruimtelijk gebruik werd bereikt door bepaalde groenten en kruiden naast elkaar te laten groeien en klimrekken te gebruiken om daar langs klimmende bessen te laten groeien, en ook werd er een winterharde Canadese wijnrank over de gereedschapstal geleid.
Als er argumenten rijzen tegen de gezonde eigenschappen van zijn producten, verwijst Hart naar de 16de en 17de eeuw “Engeland bracht in die dagen een verbazend aantal mensen met een enorme weerstandskracht en genialiteit voort, en een standaard bestanddeel van hun voedingswijze was de ‘salade’ die een groot aantal gevariëerde-, gecultiveerde-, en wilde groenten en kruiden bevatte”.
Hij hoopt dat de Bostuin zoals de zijne, er ook aan mee zal helpen om de aardbedekking te herstellen: “Als er tien bomen worden geplant in honderdduizend tuinen, dan zou dat resulteren in een totaal van zo’n miljoen bomen die alle bij elkaar als een compleet bos zouden fungeren. Het is niet goed om te wachten tot de rampen zullen ontstaan die ons tot actie dwingen om de oneindige reeks van crisissen op te heffen als gevolg van de vernietiging van de bossen. Diegenen die er om geven – de gewone mens – zou zelf actie moeten ondernemen, zelfs dan als hij in de stad zou wonen’.