Van kleine kinderen vinden we het normaal dat ze in het begin een gebrekkige taalgebruik hebben. Nu ik in een ander land ben gaan wonen ben ik eigenlijk ook nog een kind die alles moet leren, alleen vraag ik mij wel eens af, …. waarom. Waarom is een taal zo onlogisch gemaakt, wat waren de gedachten en beweegredenen om het zo moeilijk en onlogisch te maken.
Dat werpt dan weer de vraag op; “Zijn letterkundigen kundig?”
Wat ik aan Duits heb geleerd is via de televisie en met vakantie en daarmee kan ik mij handig ‘redden’.
Engels heb ik via een schriftelijke cursus geleerd en de uitspraak in de praktijk via vakantie, televisie, met boeken lezen en nu via internet artikelen wordt die taal nog steeds bijgeschaafd na 41 jaar. Ik heb dan ook niet de illusie om snel even Frans te leren, dat gaat nooit meer lukken voor ik 100 ga worden.
Waarvoor is er een taal?
Dat lijkt een vreemde vraag maar is heel simpel. We spreken een taal om met elkaar te kunnen communiceren, elkaar te begrijpen. Als ik dus als Brabander in ons dialect, zij, gij, hullie, gullie, zullie zeg dan begrijpt een Noord Hollander mij ook wel als een verbastering van de taal in het zinsverband duidelijk wordt.
In de Franse taal wordt het allemaal nog een stapje moeilijker, met leestekens boven de letter geeft men aan hoe ik het woord dien uit te spreken. Het meest lastige zijn dat, het ene woord mannelijk is en het andere woord vrouwelijk, … wie dat -ooit- bedacht heeft? Ik vindt dit totaal krankjorum. Maak mij er dus bij voorbaat al niet druk om of ik het goed doe.
Ik ga liever met taalfouten door het leven dan het leven op zich fout te leven.
Da’s een nadenkertje, gedachtenvoer dus, nu dat heb ik genoeg voor je met 2250+ artikelen. Gelukkig met behulp van een spellingscorrectie. Want met een beetje dyslexie, een creatieve geest die vooruit denkt op de lichamelijke handelingen, ik denk al vele woorden vooruit op het moment van tikken, daarmee is een fout zo gemaakt. En ook met nalezen zie je fouten over het hoofd.
En, … het interesseert mij eigenlijk geen bal of er een paar foutjes in zitten. Ik zie bijvoorbeeld heel veel mensen dood gaan door op zich simpele zaken. Dan maakt het niet uit of ze dood of doodt zijn gegaan, het feit dat ze er niet meer zijn vind ik pas echt ‘stom’. Dus fouten maken hoort bij ‘mijn’ leven en ik ben van plan om lang te leven en nog heel veel fouten te maken.
In het Frans is dus het ene land mannelijk en het andere vrouwelijk.
In het dagelijkse leven is soms het verschil tussen een man en vrouw al minder goed zichtbaar, vooral sinds er geëxperimenteerd wordt met vaccins waardoor zowel mannen als vrouwen niet meer weten in wat voor lichaam ze zitten.
Hoe kan ik nu logisch denkend weten of een land mannelijk is of vrouwelijk is?. Zit er per definitie bij een vrouwelijk land een regering met een gat in de begroting? Dat mannelijke of vrouwelijke in de taal maakt per definitie al dat het langer gaat duren voordat ik een taal redelijk ga spreken. Het is dan een kwestie van tientallen of meer een woord horen om dan te denken, het zal wel zo zijn? Beredeneren valt niet te leren en vandaar mijn ‘grap’; “Als ik het niet begrijp zal het wel vrouwelijk zijn”. Eigenlijk is het geen grap maar bedoel ik het bloedserieus voor taalgebruik.
Het woord dat elk kind heeft eigengemaakt is “Waarom”. Omdat je met dit woord de antwoorden kan verzamelen op al je vragen. Naarmate je ouder wordt en de antwoorden op de vragen moeilijker worden probeert men overal dat inmiddels vervelende woord “waarom’ af te leren omdat ze zelf het antwoord niet weten. In de moderne wereld van het fake nieuws heb ik mij dat woord “waarom” opnieuw eigen gemaakt.
Nu met een nieuwe taal leren vraag ik mij dan ook regelmatig af “waarom”. Waarom is een taal die in principe gemaakt is om met elkaar te communiceren, waarom is die zo moeilijk gemaakt. Welke stommeling heeft dat allemaal uitgevonden?
Gelukkig verbasterd een taal door locale dialecten, en het gebruiken van buitenlandse woorden zoals ‘download’ waar geen Nederlands woord voor is te vinden. Moderne technieken maken het voor de taal puristen tot een ware hel, nu WhatsApp en Twitter het taalgebruik met name bij de jeugd drastisch herziet. ff is even, thx is bedankt en ga zo maar door.
Bij de telefoongeneraties wordt er meer via de telefoon gecommuniceerd dan in het echte leven. Vooral nu het echte leven via sociaal afstand houden en lockdowns het hele jaar al ‘gehandicapt’ is, denk daar maar eens over na wat dit voor het taalgebruik en sociale leven inhoudt.
Als succes het opeen stapelen van fouten maken is dan hoop ik er nog een paar miljoen te gaan maken in mijn leven. De echte stommelingen zijn in mijn ogen de hautaine, hoogachtige, arrogante uitvinders van de taal. Gelukkig is daar nog de taal van het volk. Die hun eigen dialect gebruiken, en als je begrepen wil worden zal je de taal van het volk moeten spreken, wij zijn immers met meerderen.
Ik vind het echter prachtig om met woorden te spelen, gedachten om te zetten in spreuken, op rijm, maar om daar nu 60 jaar over te doen om dat allemaal te moeten leren, ….
Kinderen zijn al onbewust bekwaam voordat ze de eerste taalles op school krijgen. Duizenden keren de zelfde woorden horen zonder dat je weet of het verleden tijd is, tegenwoordige tijd of wat dan ook. In de Franse taal met al zijn uitzonderingen op de regel is logica totaal zoek en de taal leren voor een groot deel gebaseerd op onbewuste bekwaamheid. Ik benader de Franse taal dan ook graag met kinderlijke eenvoud en leer wel onderweg, en zoek het benodigde woord op mijn telefoon als ik het nodig heb.
Google translate is nu mijn taal cursus, mijn leraar, de woordenboeken Nederlands, Engels, Frans en Duits staan op de telefoon. Omdat ik die gezondheid beperkende mondkapjes (Co2 inademen) zelden draag kunnen ‘ze’ aan mijn gezicht wel zien wat ik denk, of ik iets begrepen heb. Dat is de universele taal die in heel de wereld het zelfde is!
Ja ik weet het, ik ben heel eigenwijs, daar ben ik super trots op. Eigen-wijsheid daarmee ontdek ik zaken die voor velen verborgen zijn. Daarmee ben ik een complotdenker geworden en heb ik allerlei complot feiten ontdekt, en daarom woon ik nu ook in Frankrijk, omdat ik een groote deel van mijn voeding biologisch wil maken met mijn eigen keurmerk: Me Myself and I.
Grappig, ik zie nog weinig reacties? Zou iedereen het echt met mij eens zijn?
Awel Henk,
Ge het gelijk, zoals ge wit, vertoef ik reeds 25 joar in dees laand en ik brik nog steeds munne bek mee die Franse toal, en veural mee de meese hier die oe nie verstoan agge een accent verkeerd het gezeed.
En dat maakt het vaak ingewikkeld. Voor de meeste Fransen is Frankrijk het enige land ter wereld, alles erbuiten is gelijk als voor de rest een andere planeet.
Als je oui of non zegt gaat men ervan uit dat je vloeiend Frans spreekt.
De jeugd begint wat Google Engels te leren, maar de meeste spreken alle talen in het Frans….
En dat maakt het nogal eens lastig in de omgang, het geeft me soms ook een eenzaam gevoel.
Lijn buurman praat plat dialect, met als gevolg dat ik hem moeilijk versta.
Hij denkt dat ik doof ben en kan zich niet indenken dat het aan zijn taalgebruik ligt.
Echter Christelle(Franstalig geboren en getogen) heeft er ook moeite mee.
Een ander aspect wat het leren van de Franse taal bemoeilijkt is dat als je iets verkeerd zegt, men je dat meestal niet laat weten, dus je denkt dan dat het wel snor zit en leert de taal verkeerd.
En als dat eenmaal in je systeem zit, is het lastig dat nog te veranderen.
Van alle talen die ik spreek, heb ik met het Frans nog de meeste moeite, te meer omdat men van de meeste woorden slechts de eerste helft gebruikt en al die halve woorden als één woord uitspreekt.
Wat kan helpen is films bekijken in de Franse taal met NL onderschrift en stripboeken lezen in het Frans.
Maar je komt er wel, pas de probléme!
Jos, Les Ardennes.